Description from original post (created 2012-11-15 13:05):
Leżymy.
Wszyscy leżymy na mokrej ziemi.
Nie jesteÅ my potrzebni.
Już nie.
Ludzie potrzebujÄ narzÄ dzi, nie przyjaźni.
Ludzie nie potrzebujÄ ciepÅ a.
Wszyscy leżymy na mokrej ziemi.
Nie jesteÅ my potrzebni.
Już nie.
Ludzie potrzebujÄ narzÄ dzi, nie przyjaźni.
Ludzie nie potrzebujÄ ciepÅ a.
PotrzebujÄ niezawodnoÅ ci, perfekcyjnoÅ ci,
bezbÅ Ä dnego dziaÅ ania. KogoÅ , kto wykona dobrze danÄ pracÄ .
bezbÅ Ä dnego dziaÅ ania. KogoÅ , kto wykona dobrze danÄ pracÄ .
Ludzie z wiosek byli inni.
Tworzyli, wkÅ adajÄ c w swoje dzieÅ a caÅ e swoje serce.
SwojÄ duszÄ .
PowstaÅ e maszyny nie byÅ y ich niewolnikami.
ByŠy przyjacióŠmi. PomagaŠy im z wŠasnej, nieprzymuszonej woli.
Roboty byÅ y jak żywe istoty. CzÄ sto myliÅ y siÄ , jednak nie byÅ o to u nich tÄ pione.
CzuÅ y wdziÄ cznoÅ Ä , radoÅ Ä , miÅ oÅ Ä , smutek, zdenerwowanie
NadziejÄ .
Ludzie nie potrzebujÄ bÅ Ä dów.
Ludzie nie potrzebujÄ emocji.
ZakoÅ czyli produkcjÄ robotów od mieszkaÅ ców wiosek i zaprzÄ gli ich do niewolniczej pracy w kopalniach i lasach.
ZastÄ pili ich maszyny lepszymi.
Takimi, które siÄ nie mylÄ .
Takimi, które nie czujÄ .
Nas wrzucono do jamy w ziemi, aby o nas zapomnieÄ . Wszyscy ginÄ li.
Bo my nie psujemy siÄ .
My umieramy.
Umierali od urazów przy upadku na twardÄ glebÄ .
Umierali od wilgoci, na wskutek zwarÄ . Umierali ze stresu. Umierali z rozpaczy.
PrzeżyÅ em tylko ja. WciÄ Å¼ jestem sprawny. WciÄ Å¼ mogÄ siÄ poruszaÄ .
SiedzÄ oparty o Å cianÄ jamy.
Nie mogÄ sam siÄ wyÅ Ä czyÄ .
Nie zostaÅ em zaprogramowany tak, abym mógÅ to zrobiÄ .
MogÄ tylko czekaÄ , aż rozÅ adujÄ mi siÄ akumulatory.
Jednak to nie nastÄ pi.
Moje akumulatory nie rozÅ adujÄ siÄ , dopóki z mojego elektronicznego mózgu nie zniknie ostatnia myÅ l, która motywuje mój mechaniczny organizm do ciÄ gÅ ej pracy.
Ostatnia myÅ l.
Nadzieja.
Tworzyli, wkÅ adajÄ c w swoje dzieÅ a caÅ e swoje serce.
SwojÄ duszÄ .
PowstaÅ e maszyny nie byÅ y ich niewolnikami.
ByŠy przyjacióŠmi. PomagaŠy im z wŠasnej, nieprzymuszonej woli.
Roboty byÅ y jak żywe istoty. CzÄ sto myliÅ y siÄ , jednak nie byÅ o to u nich tÄ pione.
CzuÅ y wdziÄ cznoÅ Ä , radoÅ Ä , miÅ oÅ Ä , smutek, zdenerwowanie
NadziejÄ .
Ludzie nie potrzebujÄ bÅ Ä dów.
Ludzie nie potrzebujÄ emocji.
ZakoÅ czyli produkcjÄ robotów od mieszkaÅ ców wiosek i zaprzÄ gli ich do niewolniczej pracy w kopalniach i lasach.
ZastÄ pili ich maszyny lepszymi.
Takimi, które siÄ nie mylÄ .
Takimi, które nie czujÄ .
Nas wrzucono do jamy w ziemi, aby o nas zapomnieÄ . Wszyscy ginÄ li.
Bo my nie psujemy siÄ .
My umieramy.
Umierali od urazów przy upadku na twardÄ glebÄ .
Umierali od wilgoci, na wskutek zwarÄ . Umierali ze stresu. Umierali z rozpaczy.
PrzeżyÅ em tylko ja. WciÄ Å¼ jestem sprawny. WciÄ Å¼ mogÄ siÄ poruszaÄ .
SiedzÄ oparty o Å cianÄ jamy.
Nie mogÄ sam siÄ wyÅ Ä czyÄ .
Nie zostaÅ em zaprogramowany tak, abym mógÅ to zrobiÄ .
MogÄ tylko czekaÄ , aż rozÅ adujÄ mi siÄ akumulatory.
Jednak to nie nastÄ pi.
Moje akumulatory nie rozÅ adujÄ siÄ , dopóki z mojego elektronicznego mózgu nie zniknie ostatnia myÅ l, która motywuje mój mechaniczny organizm do ciÄ gÅ ej pracy.
Ostatnia myÅ l.
Nadzieja.
We are liying.
We all are lying on wet ground.
We are not needed.
No more.
Humans need tools, no friendship.
Humans don't need warm.
They are need perfection, reliability, faultless
operation. They're need someone, who will perform good job.
Villagers was be different.
They're was create by putting in their work all their heart.
Their soul.
The resulting machines wasn't their slaves.
They were friends. Helped them on their own, not imposed will.
The robots were like living beings.
Often mistaken to, but it wasn't exterminated.
They ware feeling gratitude, joy, love, sadness, frustration
Hope.
Humans don't need faults.
Humans don't need feelings.
They were ended production of robots
from the villagers, and enganged them into
slave work in the mines and forests.
Replaced their machines better robots.
Those that are not mistaken.
Those that don't feel.
We were thrown into the cavity in the
ground to forget about us. Everyone died.
Because we don't break down.
We die.
Died from injuries in the fall on the hard
ground. They died from moisture, from
short circuits. Died from stress. Dying of
despair.
I survived just me. I'm still functional. I can
still move.
I sit leaning against the wall cavity.
I can't disable myself.
I was not programmed so that I could do it.
I can only wait until I discharged batteries.
However, this doesn't will happen.
My batteries will not discharged until the
electronic brain of my last thought will not
disappear that motivates my mechanical
body for continuous operation.
Last thought.
Hope.
Art by me.
Description by me.
Terrible translate by me >,>
If someone want to correct the translate, i will be very happy :)
***
For the Cyberpunk Contest
***